Πολιτιστικός Σύλλογος "Ντόπιων Ορεινής" Σερρών

Η ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΟΠΙΟΙ –ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΝΕΤΕ ΣΤΑ ΒΑΘΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.

Για την ιστορία του χωριού δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες παρά μόνο η προφορική παράδοση των κατοίκων. Σύμφωνα με μια παράδοση, οι κάτοικοι του χωριού προέρχονται από την Κέρκυρα. Πιο συγκεκριμένα, μετά την επικράτηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, ορισμένοι κάτοικοι της Κέρκυρας εξεγέρθηκαν εναντίον του οθωμανικού ζυγού. Τότε οι Τούρκοι τους εξόρισαν σε μια περιοχή άγνωστη για αυτούς, χαμένη μέσα στο δάσος και κρυμμένη ανάμεσα στα βουνά, έτσι ώστε να τους αποπροσανατολίσουν. Αυτή η περιοχή εξορίας δεν ήταν άλλη από τη σημερινή Ορεινή.

Στρατιώτες από την Ορεινή συμμετείχαν στον ελληνοτουρκικό πόλεμο της Μικράς Ασίας (1919 – 1922). Κάποιοι από αυτούς δεν επέστρεψαν ποτέ. Υπάρχει όμως και η συγκινητική μαρτυρία ενός στρατιώτη, που όντας εξουθενωμένος και μόνος στη Μ. Ασία, κατάφερε να επιζήσει από τις κακουχίες και την πείνα με την τυχαία συνδρομή μιας τουρκικής οικογένειας, όταν το 1922 ο κεμαλικός τουρκικός στρατός πέτυχε τη διάσπαση των ελληνικών δυνάμεων και τη συντριβή του ελληνισμού στη Μ. Ασία.
Η μάστιγα του εμφυλίου πολέμου (1946 -1949) δεν άφησε ανέγγιχτη την Ορεινή. Δεν ήταν λίγοι οι άρρενες Ορεινιώτες που έχασαν τη ζωή τους στο βωμό των «αριστερών» ή των «δεξιών» ιδεών τους. Επίσης κάποιοι εξορίστηκαν στην Μακρόνησο, όταν κατηγορήθηκαν ως αριστεροί. Εκτός αυτού οι κάτοικοι δέχθηκαν την τρομοκρατία τόσο των ανταρτών, που καταλήστευαν το βιος τους ή στρατολογούσαν με τη βία τους εφήβους τους, όσο και την τρομοκρατία και τις αυθαιρεσίες των δεξιών. Πολλές οικογένειες τότε, αναγκάστηκαν να μεταφερθούν και να στοιβαχθούν για διάστημα 1-3 ετών σε καπνομάγαζα στην πόλη των Σερρών. Όταν τελείωσε ο εμφύλιος, γύρισαν πίσω προσπαθώντας να ξεχάσουν τις οδυνηρές μνήμες και να ξεκινήσουν από την αρχή μια καινούρια ζωή.

Στο χωριό πάντα υπήρχαν δραστήριες κοινοτικές και αστυνομικές αρχές καθώς και Δημοτικό Σχολείο (που επί βουλγαρικής κατοχής το 1912 και το 1941 – 1944 αντικαταστάθηκαν από αντίστοιχες βουλγαρικές, που επέφεραν το φόβο και τον τρόμο στους Ορεινιώτες, επιβάλλοντας δια ροπάλου τη βουλγαρική γλώσσα και το τυπικό της βουλγαρικής Εξαρχίας).

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ιδρύθηκε το Σπίτι του Παιδιού και το Υφαντουργείο ταπήτων (το οποίο λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα). Μάλιστα, οι παλαιότεροι κάτοικοι θυμούνται τη βασίλισσα Φρειδερίκη να επισκέπτεται τους χώρους αυτούς στα πλαίσια της φιλόπτωχης πολιτικής του βασιλικού ζευγαριού.
Σήμερα οι κάτοικοι της Ορεινής ασχολούνται με την υλοτομία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία, παράγοντας εξαιρετικά προϊόντα. Πασίγνωστα για την ποιότητά τους, τη γεύση τους και τη θρεπτική τους αξία είναι τα φασόλια, οι πατάτες και η φέτα Ορεινής. Στην Κάτω Ορεινή μάλιστα λειτουργεί και σύγχρονο τυροκομείο.
Τεχνίτες οικοδόμοι με την άριστη τεχνική που διαθέτουν που εδώ και αιώνες δραστηριοποιούνται σε όλο το νομό Σερρών και όχι μόνο.

Τέλος, στην Ορεινή σήμερα μπορεί κάποιος να βρει φαρμακείο, αρτοποιεία, μπακάλικα & σούπερ μάρκετ, ωραία καφενεδάκια, πιτσαρία-κρεπερί, ξενοδοχεία-ξενώνες, ταβέρνες καθώς και από καφέ ως και νυχτερινή διασκέδαση.